Dagelijkse strubbelingen

Hoe fijn zou het zijn als je weer kunt genieten van (kleine) dingen? Als je weer met plezier naar je werk gaat? Als verdriet, angst, boosheid of piekergedachten niet meer zo overheersen dat je er mee opstaat en naar bed gaat? Als je weer een stapje in de wereld kunt zetten? Iedereen die te maken heeft (gehad) met verlies of verandering, is van harte welkom in mijn praktijk. Als je een ingrijpend verlies hebt meegemaakt, raak je soms ook jezelf een beetje kwijt. Je leven kan hierdoor behoorlijk op z’n kop staan.

Krijg je in de maanden na het verlies vaak veel steun en aandacht, na verloop van tijd wordt dat minder. De mensen om je heen zijn min of meer 'uitgeluisterd’. Het leven om je heen gaat door, maar als je een verlies doormaakt kan dat heel anders aanvoelen. Het verlies zelf kun je niet oplossen, het is zoals het is. Wat wél kan, is je verlies betekenis geven om daarna fijner in je (werk)leven staan. Groeien naar het moment waarop je tegen jezelf kunt zeggen: “Het ergste wat er kon gebeuren, is me overkomen en ik heb het overleefd. Nu ben ik klaar om het leven weer op te pakken”.. 

Dagelijks ongemak

Als verlies en rouw ongemak (blijven) opleveren of zelfs je leven overnemen, kan het goed zijn om begeleiding te zoeken. Je kunt denken aan:

• Slecht voor jezelf zorgen;
• Haperingen in het dagelijks functioneren;
• Terugtrekken, niet meer onderhouden van contacten, afsluiten voor anderen;
• Geen belangstelling meer voor anderen of iets anders dan het verlies;
• Je onverschillig voelen en blijven, niets meer voelen;
• Jezelf de schuld geven van het verlies en/of jezelf ervoor schamen;
• Niet kunnen accepteren van het verlies;
• Veel stemmingswisselingen;
• Alleen over het verlies (willen) praten of er juist helemaal niet over willen praten;
• Blijvende fysieke klachten zonder aanwijsbare oorzaak;
• Destructief gedrag, zoals drinken, eten, medicijngebruik (verdoven van gevoelens), risico’s nemen, zelf dood willen;
• Voortdurende slapeloosheid en piekeren, wat kan leiden tot uitputting en depressiviteit;
• Jezelf neerslachtig of depressief voelen, nergens zin in hebben;
• Niet meer kunnen ontspannen;
• Concentratie- en/-of geheugenproblemen;
• Minder of geen zelfvertrouwen of eigenwaarde hebben;
• Veel onzekerheid blijven ervaren;
• Angst om nog meer te verliezen;
• Intense reacties zoals allesoverheersende huilbuien of (onredelijke) woede-uitbarstingen;
• Lange duur en opeenstapeling van allerlei reacties en verliezen.

Denken aan de dood is overigens iets wat veel rouwende mensen doen. Je vraagt je af of het leven nu voor jou nog wel de moeite waard is. Meestal ontstaan deze gedachten als je last hebt van allerlei andere gevoelens. 

Een nieuwe koers bepalen

Door begeleiding vergroot je je autonomie: het vermogen je leven vorm te geven zoals jij dat wilt, in relatie tot anderen. Zelfstandigheid én verbinding dus. Je leert je overlevingsstrategieën kennen: niet-functionele manieren om iets te doen, denken, voelen of ergens op te reageren. Ieder mens heeft ze. Het is onze typische reactie op frustratie, pijn of verlies. Bedoeld om ons in lastige situaties overeind te houden. Vroeger, toen we dit geleerd hebben, was het onze beste keuze. Nu helpt dit gedrag, denken of voelen niet meer. Hoe meer je (onbewust) hiernaar leeft, hoe minder je je leven kunt leven zoals jij dat wilt. Je kunt gelukkig zelf kiezen er iets aan te doen.

Ik help kinderen en volwassenen met pijn in hun hart om na een (traumatisch) verlies weer te genieten van het leven.