Is hard werken de echte oorzaak van burn-out?

Ik kan je direct geruststellen: nee. Hard werken en veel dingen doen leiden niet per se tot een burn-out. Hoewel rust en ontspanning wel nodig zijn, dat zeg ik er direct bij. Iets wat ik zelf de afgelopen tijd tekort gekomen ben. Ik heb de laatste drie maanden ontzettend hard gewerkt voor de praktijk: cliënten begeleid met vragen over verlies, trauma, stress en burn-out; lezingen gehouden; trainingen en workshops gegeven en niet te vergeten zelf een intensieve opleiding over systemisch werken gevolgd. Daarom heb je ook minder nieuwsbrieven in je mailbox gehad dan gebruikelijk. In juli en augustus gaat mijn tempo omlaag; ook dan dus een nieuwsbrief minder, om vanaf september weer op snelheid te komen. Met een najaarsagenda vol workshops en lezingen. Nu alvast een voorproefje. Fijne zomer!

Hard werken en lange dagen, maar wel werken volgens mijn passie! Je leest er meer over in het artikel over burn-out. En verder:

• 13 september: workshop Krachtstok maken voor kinderen met 'verliespijn' in hun hart
• Blog 'Daar waar geen woorden zijn', over zelfdoding;
• Blog 'En ik dan?!', over het verlies van een broer of zus. 

---

Verlies uit het verleden als bron van burn-out

Opeens is hij volkomen uitgeput en komt thuis te zitten met een burn-out. Het gesprek gaat over zijn werk, over druk en werkdruk die hij ervaart maar uiteindelijk komt het verhaal los: inmiddels is het alweer tien jaar geleden dat zijn jongste zoon is overleden. Hij was ziek en langzamerhand zagen ze hun kind achteruitgaan. Zijn oplossing was: nog harder werken, zich groothouden en vechten om overeind te blijven. Zo had hij het vroeger thuis geleerd. Hij keek niet om. Totdat hij zich ziek moest melden. Er moest iets gebeuren, zo ging het niet meer.  

‘Je lijf doet het niet meer’

Als je een burn-out hebt, is je lijf opgebrand. Je hebt niet geluisterd naar eerdere signalen van je lichaam, naar je gevoelens, gedachten, naar wat je hart je ingaf. En ineens ‘doet je lijf het niet meer’. Je bent jezelf kwijt. Maanden- of jarenlang ben je over je grenzen gegaan en heb je jezelf overbelast. Je hebt je afgesloten van je (lichaams-)gevoelens, waardoor het lijkt alsof de burn-out er ‘ineens’ is. Er is onder andere extreme vermoeidheid, uitputting, afstandelijkheid, gevoelens van cynisme, falen en zinloosheid.

Vaak wordt er dan gezegd: je moet niet zo hard werken, ‘nee’ leren zeggen, je grenzen bewaken, meer balans brengen tussen werk en privé. Allemaal waar, maar het zijn niet de werkelijke oorzaken waardoor iemand een burn-out krijgt. Overigens leiden hard werken en veel dingen doen op zich niet tot een burn-out (hoewel rust en ontspanning natuurlijk wel nodig zijn). 

De echte oorzaken van burn-out

Een van de oorzaken van burn-out is gestolde rouw, verlies uit het verleden dat we hebben weggedrukt. We sluiten ons gewonde hart op en onderdrukken onze werkelijke reacties op het verlies. Ons overlevingssysteem draait op volle toeren: we doen bijvoorbeeld alsof het er niet is, zetten een vrolijk gezicht op, zeggen dat alles goed gaat, gaan nog harder werken en pakken een extra paracetamol. We hebben in het verleden iets of iemand verloren en zijn direct weer aan iets nieuws begonnen. Zonder echt te rouwen.
Hoe vaker we dat doen, hoe meer energie het kost. We verliezen onze vitaliteit en de batterij raakt steeds leger. En ineens is daar dan de burn-out. De burn-out waar ons lichaam ons al zolang voor heeft gewaarschuwd.
 
Een tweede belangrijke oorzaak van burn-out is plekverwarring/grensthematiek. Dat heeft te maken met het overnemen van klussen van een ander; klussen die niet bij jou horen. Je staat dan als het ware op de verkeerde plek. Thuis heb je dit op een bepaalde manier geleerd, die je ook in je werk inzet.
De derde oorzaak is het geen contact hebben met je passie, als je geen plezier ervaart in je leven of je werk. Waar werd je als kind echt blij van? Ga eens na hoe je dat nu nog in je leven hebt. 

Wat heb je te doen?

Natuurlijk is het nodig om te werken aan je energiehuishouding om je fysiek beter te voelen. En om je werk weer op te pakken in een aangepast ritme, duur en soort werk. Daarnaast is het belangrijk om te werken aan de echte oorzaken. Je hebt je gemis te accepteren om weer bij je verlangen te komen. Dat betekent wellicht dat je alsnog terug moet naar het verlies van lang geleden. Dat je je eigen plek mag ontdekken en bij de ander mag laten wat van de ander is.

---

Workshop Krachtstok maken voor kinderen met 'verliespijn' in hun hart

Kinderen met ‘verliespijn’ in hun hart kunnen op woensdag 13 september, van 13.30 tot 15.30 uur, bij een speciale herinnering maken om zichzelf kracht te geven om met hun verlies om te gaan. 
Dat kan zijn omdat hun vader, moeder, broer, zus, opa, oma of een vriendje is doodgegaan. Het kan ook zijn dat er iemand ernstig ziek is of dat hun ouders gescheiden zijn. Of heel iets anders waardoor hun hart pijn heeft. De middag is bedoeld voor kinderen van circa 6 tot 12 jaar. Er is plaats voor tien kinderen. We gaan aan de slag bij Van der Stappen Uitvaartverzorging in Geldrop, die deze workshop gratis mogelijk maakt. Kom je ook?

Symbool voor liefde en kracht

Tijdens de creatieve middag maken de kinderen een krachtstok. Dat is een stok die ze zelf versieren met allerlei materialen die fijne herinneringen oproepen aan degene die of datgene wat ze (gaan) missen. 
Daarnaast kunnen ze zelf kracht ontlenen aan de stok, die ze immers met een bepaalde intentie hebben gemaakt. Bijvoorbeeld door als ze thuis de stok pakken, hun ouder(s) te laten weten dat ze iets willen zeggen waarbij het kind op die manier vraagt om naar hem/haar te luisteren. Of dat ze, als ze de stok pakken, ook alle emoties naar buiten kunnen laten komen.

Lees meer op mijn website. Aanmelden kan via info@vdstappen.nl of via telefoonnummer 040-2861383. Je bent van harte welkom!

---

Blog 'Daar waar geen woorden zijn'

“We praten er maar niet over, want dan brengen we hem wellicht op een idee.” Daar waar het vermoeden bestaat dat iemand een einde aan zijn leven wil maken, verdwijnen woorden vaak in het niets… totdat het onvoorstelbare wellicht toch gebeurt. In alle eenzaamheid. Lees verder op mijn website. Dit blog is op 28 april 2017 verschenen in HAC Weekblad.

---

Blog 'En ik dan?!'

“Het was heel druk bij ons thuis. Er kwamen allemaal mensen die mijn vader en moeder een hand gaven. Ik kreeg geen hand. Alsof het voor mij niet zo erg was dat mijn broertje dood was. Gelukkig kwam de juf van school speciaal voor mij.” Aan het woord is een meisje van twaalf dat vertelt over het overlijden van haar broertje toen zij acht was. Lees verder op mijn website. Dit blog is op 26 mei 2017 verschenen in HAC Weekblad.

Wil je reageren of heb je vragen naar aanleiding van deze nieuwsbrief, dan hoor ik het heel graag. Heb je behoefte aan een persoonlijk gesprek om bij te praten, je ervaringen te delen, of om jouw specifieke vraag/situatie te bespreken, laat je het dan even weten?